Η ιδιαιτερότητα αυτή οφείλεται στις ιδιότητες μίας ινώδους πρωτεΐνης, της κερατίνης. Τα εξωτερικά στρώματα του δέρματος είναι “νεκρά” και αποτελούνται από την κερατίνη. Τα κύτταρα στα βαθύτερα στρώματα του δέρματος πολλαπλα-σιάζονται και ωθούνται προς τα πάνω, προς την επιφάνεια του δέρματος, από τα νέα κύτταρα που παράγονται στα βαθύτερα στρώματα.
Τα κύτταρα του δέρματος, παράγουν μεγάλα ποσά κερατίνης καθώς μετακινούνται προς τα πάνω, προς την επιφάνεια του δέρματος, με αποτέλεσμα τελικά να υπάρχει τόσο πολύ κερατίνη μέσα σε ένα κύτταρο, ώστε αυτό να πεθαίνει. Μετά το θάνατο των κυττάρων του δέρματος, αυτό το οποίο απομένει, είναι η κερατίνη και οι κυτταρικές τους μεμβράνες που αποτελούνται από λιπίδια.
Έτσι η επιφάνεια του δέρματός μας δεν είναι ζωντανή, παρά αποτελείται από την κερατίνη και κάποια λιπίδια.Η κερατίνη είναι αδιάβροχη και αποτρέπει την απώλεια νερού από τον οργανισμό μας, και την απορρόφησή του και είσοδό του στο σώμα, όταν κολυμπάνε ή βρισκόμαστε στο λουτρό.
Εντούτοις η κερατίνη, η ίδια απορροφά το νερό, και τότε διογκώνεται. Τα στρώματα της επιφάνειας του δέρματος των δάχτυλων του χεριού και του ποδιού, συνδέονται πολύ στενά με τα βαθύτερα στρώματα του δέρματος, τα οποία δεν απορροφούν το νερό, έτσι όταν η κερατίνη στο ανώτερο στρώμα διογκώνεται, δεν υπάρχει επιπλέον διαθέσιμος χώρος, για να επεκταθεί και ζαρώνει προς τα πάνω.
Ας σημειώσουμε πως τα νύχια των δαχτύλων, αποτελούνται επίσης από την κερατίνη, απορροφούν το νερό και έτσι γίνονται πιο μαλακά όταν το σώμα μας βυθίζεται μέσα στο νερό.